जेव्हा रक्ताच्या नात्यांनी पाठ फिरवली😔, तेव्हा एका मुक्या जीवाने 'आई' बनून पदरात घेतले! ❤️🐕

हे वाचताना तुमच्या अंगावर काटा आणि डोळ्यात पाणी आल्याशिवाय राहणार नाही....

ही घटना आहे छत्तीसगडमधील मुंगेली जिल्ह्यातील 'लोरमी' (Lormi) या गावाची. डिसेंबर २०२१ ची ती एक कडाक्याच्या थंडीची रात्र होती. सगळीकडे दाट अंधार आणि बोचरी थंडी पडलेली होती. अशा निर्दयी रात्री, एका पाषाणहृदयी मातेने आपल्या नुकत्याच जन्मलेल्या चिमुकलीला, जिची नाळही अजून कापली नव्हती, अशा अवस्थेत गावाबाहेरच्या एका शेतात काट्याकुट्यात आणि गवताच्या ढिगाऱ्यावर (पॅरामध्ये) उघड्यावर फेकून दिले होते.

विचार करा, अंगावर एकही कपडा नाही आणि थंडीने कुडकुडणारा तो इवलासा जीव... मृत्यू तिच्या अगदी जवळ उभा होता. त्या भागात हिस्र प्राणी फिरत असतात, थंडीमुळे तिचा श्वासही गोठून जाऊ शकला असता.

पण म्हणतात ना, "ज्याला देव राखतो, त्याला कोण मारू शकतो?"

त्या चिमुकलीचा रडण्याचा आवाज कोणा माणसाने ऐकला नाही, पण तिथेच भटकणाऱ्या एका 'मादी कुत्रीने' ऐकला. ती कुत्री तिथे आली. तिने त्या बाळाला पाहिलं. पण तिला इजा पोहोचवण्याऐवजी किंवा भुंकून दुर्लक्ष करण्याऐवजी, त्या मुक्या प्राण्याने जे केले ते पाहून माणुसकीही नतमस्तक झाली.

त्या मादी श्वानाने त्या रडणाऱ्या बाळाला आपल्या पिल्लांच्या घोळक्यात सामावून घेतले. रात्रभर ती कुत्री त्या बाळाला चिटकून बसली. तिने आपल्या आणि आपल्या पिल्लांच्या शरीराची 'उब' त्या बाळाला दिली. जणू काही ती सांगत होती, "बाळा, घाबरू नकोस, ज्यांनी तुला जन्म दिला त्यांनी तुला सोडले असेल, पण मी तुला एकटे सोडणार नाही."

सकाळ झाली... सकाळी ११ च्या सुमारास गावकऱ्यांना एका बाळाच्या रडण्याचा आवाज आला. आवाजाच्या दिशेने जेव्हा गावकरी आणि पोलिस (ASI चिंतामणी बिंझवार) तिथे पोहोचले, तेव्हा त्यांना जे दृश्य दिसले ते पाहून त्यांच्या पायाखालची जमीनच सरकली.

ती चिमुकली सुखरूप होती! तिच्या शरीरावर एकही ओरखडा नव्हता. ती त्या कुत्रीच्या पिल्लांमध्ये शांतपणे पहुडली होती. डॉक्टरांनी सांगितले की, जर त्या कुत्रीने तिला उब दिली नसती, तर थंडीमुळे त्या बाळाचा कधीच मृत्यू झाला असता.

या घटनेने अनेक प्रश्न उभे केले आहेत:

माणूस म्हणून आपण किती खाली घसरलो आहोत? स्वतःच्या पोटच्या गोळ्याला फेकून देताना त्या पालकांचे हात थरथरले नसतील का?

आणि दुसरीकडे, ज्यांना आपण 'जनावर' म्हणतो, त्यांच्याकडे माणसापेक्षा जास्त संवेदना आणि ममता कशी असू शकते?

गावकऱ्यांनी आणि प्रशासनाने त्या मुलीला रुग्णालयात दाखल केले आणि तिला 'आकांक्षा' असे सुंदर नाव दिले. ती मुलगी आज जिवंत आहे ती फक्त आणि फक्त त्या मुक्या मातेमुळे.

आज समाजात माणुसकी हरवत चालली आहे, असे आपण म्हणतो. पण या घटनेने सिद्ध केले की, जिथे माणसाची माणुसकी संपते, तिथेच निसर्गाची आणि प्राण्यांची निस्वार्थ करुणा सुरू होते.

त्या मातेने जन्म देऊनही 'आई' होण्याचा अधिकार गमावला,

पण त्या मुक्या कुत्रीने जन्म न देताही 'आई' होण्याचा मान मिळवला.

खरंच, देव दगडात नाही, तर अशा मुक्या जीवात आणि त्यांच्या निस्वार्थ प्रेमात असतो.

त्या श्वान मातेला माझा मनापासून साष्टांग दंडवत! 🙏❤️

आणि त्या नराधम पालकांना धडा मिळो, हीच प्रार्थना.